Lieve iedereen,

Bij deze het vervolg van Bolivia...

Na de mijnen gezien te hebben, was het plan om de volgende dag door te reizen naar Uyuni (onze laatste bestemming in Bolivia). Helaas ging dit plan niet door ivm een busstaking, ja deze hebben ze hier ook. Alleen zijn de redenen om te staken iets anders dan bij ons in Nederland. Ze hebben in Bolivia een nieuwe wet ingevoerd die de werkomstandigheden voor de buschauffeurs er minder aangenaam op maakt, ze mogen namelijk geen alcohol meer drinken als ze achter het stuur zitten. Een belachelijke wet natuurlijk, dus goede reden om het werk voor 48 uur neer te leggen. Wat een heerlijk land is het! (dit verklaard wel waarom Bolivia in onze ogen zoveel 'crazy busdrivers' heeft. Ik was blij dat ik het nu pas hoorde anders waren we denk ik wel iets minder gerust in alle bussen gestapt).

Nog een dagje extra Potosi dus, no problemo!!

De rit naar Uyuni zou ongeveer 5/6 uur in beslag gaan nemen en staat in Haralds geheugen gegrifd als een van de ergste. Dit had deze keer niet met de hobbelige weg of hitte te maken, maar met de film. Vaak krijg je een slechte B-film te zien, maar deze keer was het Avatar! Een aangename verrassing, waar het niet dat een half uur voor het einde de film zomaar uit werd gezet en we het vervolg moesten raden. Tot op de dag van vandaag weten we dus, tot grote frustratie van Harald, nog steeds niet hoe het af gaat lopen met de blauwe mannetjes.

Aangekomen in Uyuni hebben we diezelfde avond de tour over de zoutvlaktes geboekt zodat we de volgende dag direct konden vertrekken. Onze groep bestond deze keer uit zes personen, twee Britten, Ben en Harvey en een Israelische vader en zoon, Samuel en Ur. Uiteraard hadden we ook een gids/chauffeur genaamd Pedro. Tijdens deze tour zouden we drie dagen in een jeep worden rondgereden en het eindpunt was San Pedro de Atacama in Chili. Het zien van de zoutvlakten was het voornaamste doel en over de rest van de tour hadden we eigenlijk niet echt een idee. Het eerste wat op het programma stond waren dan ook de zoutvlaktes. De zoutvlaktes zijn onstaan doordat zoutwatermeren daar zijn opgedroogd en alleen het zout is achtergebleven. Het beslaat ongeveer eenderde van Belgie en zijn de grootste ter wereld. We zaten in het regenseizoen waardoor de hele zoutvlakte onder water stond. Dit betekende dat we er niet helemaal overheen konden maar alleen een stuk erop reden. Ik kan niet omschrijven hoe fantastisch mooi het was. Om het toch een klein beetje duidelijk te maken: zie de foto's :) Ondanks dat we niet in het hoogseizoen waren, is het wel verschrikkelijk toeristisch. Tientallen jeeps die de iedere dag over de zoutvlakten scheuren. Dit kan natuurlijk nooit goed zijn dus we hopen dat ze hier in Bolivia rekening mee houden zodat dit stukje natuur blijft bestaan in de huidige staat.

Vervolgens hebben we nog een treinenkerkhof bezocht en zijn we daarna doorgereden naar ons hostel voor die nacht. Het leek in eerste instantie of we een beetje een saaie groep hadden maar dat bleek 's avonds gelukkig wel mee te vallen. Een beetje alcohol doet wondere voor sommige mensen. Voor dag 2 stonden er voornamelijk meren op het programma. Het bleek dat de rest van de tour door de woestijn ging, ikzelf had helemaal niet verwacht dat we echt door een woestijn (Atacama) gingen, deste meer waren we onder de indruk van dit landschap. Zover als je maar kan kijken alleen maar zandige vlaktes, alweer onbeschrijvelijk!!! De tour ging dwars door deze vlaktes, er zijn geen wegen o.i.d. De stops waren bij verschillende meren waar we onder andere flamingo´s (wat een gave beesten zijn dat!) en gunacos (soort van lama) gespot hebben. Rond 3 uur arriveerden we in ons hostel voor de tweede nacht, behalve dat hostel was er helemaal niet in de wijde omgeving dus om onszelf even bezig te houden gingen we hardlopen met Ben en Harvey. Ik kan je vertellen, dit is geen makkelijke opgave op 4300 meter hoogte!!! Har en ik konden dit fysiek toch iets minder goed aan dan onze Britse vrienden.... Maar wat wil je ook als ze aan van die tough guy of ironman dingen mee doen. Daarna volgde eindelijk de mogelijkheid om het Spaans taalkwartet te spelen (bedankt ds2!!), supergeinig met twee figuren die echt geen woord Spaans spreken ;) Ondertussen stroomde het hostel vol met duizenden Israeliers, die op de een of andere manier altijd in megagrote groepen reizen... Toen het donker was hebben we nog heel romantisch sterren gekeken, het was daar zo ongelooflijk helder waardoor je zoveel sterren zag, echt gaaf! Daarna was het wel weer bedtijd want de volgende dag was het weer vroeg dag.

Dia numero tres begon erg relaxed, not. We moesten om 4 uur opstaan en half vijf in de auto zitten. Dit verliep niet geheel vlekkeloos, toen de eerste wekker in onze kamer ging was alleen de Israelische vader degene die het in zich had om daadwerkelijk op te staan. Wij lagen eigenlijk allemaal te wachten tot onze gids ons kwam wekken, maar die kwam dus niet. Samuel ging dus maar eens op zoek en vond hem al snurkend in een kamer naast ons. Hij probeerde hem wakker te maken maar dit bleek een bijna onmogelijke taak, pas toen hij hem wat in zijn gezicht sloeg volgde er een reactie. Die was als volgt: ´ocho, ocho´ (acht acht). Dit pikte Samuel natuurlijk niet en hij stak een heel verhaal af over responsibility e.d om hem uit zijn bed te krijgen. Uiteindelijk was dit gelukt en een half uur later zaten we in de auto. Maar Pedro was zeker niet blij, hij reed als een malle door de donkere woestijn. Wij snapten er allemaal niets van want hij was toch echt degene die zich had verslapen. Uiteindelijk vond ie Holland en Engeland good, en Israel not very good. Oke prima, verder was Pedro een hartstikke goeie gids dus we gingen weer vrolijk verder. De eerste stop was nog voor zonsopgang bij de geysers, het was ook nog heel koud, een graad of 5 (is voor jullie doorgewinterde Nederlanders natuurlijk peanuts). Na de geysers gingen we tijdens zonsopgang door naar met stip het fijnste moment van die dag, de hotspring!!! Dit was echt zo heerlijk (ook omdat we al 2 dagen niet gedoucht hadden)!!!! Moet je je voorstellen, we waren allemaal nog ietwat bevroren en dan een natuurlijk bad van 30 graden in de woestijn. Ook schijnen er stoffen in te zitten die helpen tegen allerlei kwaaltjes (stress e.d.), dit was echt ontspanning in zijn puurste vorm!! Na dit bad zijn we nog naar Laguna verde en blanco (groen en wit meer) geweest (zie ook foto) en vervolgens gedropt bij de grens met Chili.

Bye Bye Bolivia, Really nice meeting you!!!
Deze tour past zeker in het rijtje van het mooiste en indrukwekkendste wat wij tot nu toe gezien hebben.

In Chili werd het grote contrast met Bolivia al direct zichtbaar, de weg vanaf de grens was een megastrakke asfaltweg.

Volgende keer: We zijn vijf dagen in Chili gebleven (naar het strand geweest) en toen onze weg vervolgd naar Salta in Argentinie. Sorry jongens, maar: wat een heerlijk klimaat in Salta!!! Na daar weer vijf dagen van te hebben genoten zijn we naar Iguazu gegaan (onze langste busrit tot nu toe: 23 uur) voor de watervallen, tja weer iets om over naar huis te schrijven!! Momenteel zijn we hier nog steeds en gaan we vannacht naar Buenes Aires :)

Muchos Besos
En bedankt voor al jullie leuke reacties!