Ik moet even kijken waar we gebleven zijn. Helaas nog maar net over de grens met Bolivia. We zitten namelijk alweer in El Calafate of te wel het zuidelijkste puntje van onze reis door Zuid Amerika en gaan zo de bus pakken naar El Bolson om daarna naar Mendoza of Santiago te gaan en weer terug naar BA. Maar goed, het verhaal....

De asfaltweg lees ik net terug. Ja het verschil werd eigenlijk wel meteen zichtbaar en dan niet alleen aan de staat van de infrastructuur, de prijzen waar namelijk ook in een keer bijna verdubbeld. Een hele schrik als je net uit Bolivia komt waar je vorstelijk kunt eten voor 5 euro p/p. Verder kon je ook meteen de invloed van het kapitalisme zien. In San Pedro aan gekomen (wat trouwens een erg mooi plaatsje is, het doet wat Mexicaans aan) gingen we net als anders meteen maar even kijken voor een busticket. Het was de bedoeling om dan richting Salta te gaan en dan zo snel naar BA te gaan om een nieuw paspoort aan te vragen voor Marieke (we vliegen nl terug via Houston en ze accepteren daar dus geen noodpaspoorten die voor de rest overal ter wereld wel geaccepeteerd worden). Eenmaal aangekomen bij het huisje van de busmaatschappij stonden er nog 4 wachtenden voor ons die kaartjes kochten. Toen wij aan de beurt waren bleek dat zij de laatste kaartjes hadden gekocht van de bus van de volgende dag. Wat ook nog eens bleek was dat de volgende bus naar Salta pas op vrijdag zou vertrekken (3 dagen later dus). De niet zo rendabele lijnen waren namelijk een aantal jaren geleden wegbezuinigd in het kader van more profit.. We praten nog met wat mensen en daaruit bleek dat het heel normaal was om nog een paar dagen in San Pedro op je bus te wachten. Wij zijn daar helaas wat te ongeduldig voor, dus we pakten ons plan om naar het strand te gaan er maar weer is bij. Iquique was te ver voor ons en meer naar beneden zat er ook niet in. Dus het werd Tocapilla, de meest directe route richting beach. Het stond niet eens in de lonely planet, wat het wel een stuk spannender maakte.

De route naar Tocopilla voerde rechtstreeks door de Calama woestijn. Zand aan beide kanten van de bus, zover als je kon kijken en de weg waar we op zaten verdween als een streepje aan de horizon. Met zo´n setting voel je je op de een of andere manier oneindig klein en je (naja ik) krijgt er van die rare gedachten als, ¨bestaat dat plaatsje wel waar we nu heen gaan? Het staat wel op de kaart, maar misschien is het wel een samenzwering, en blijft de bus gewoon maar doorrijden..¨ Gelukkig bestond het dus wel en m´n vertrouwen in wereldkaarten was weer hersteld. Tocopilla is groot geworden door de rijke hoeveelheden koper, zilver en goud die er gevonden zijn. Er staat dan ook een hele grote raffinaderij die de erts in wat handteerbaarders verandert. Hierdoor wordt de stad elke dag overspoeld in een dun laagje zwart stof. Ons hotel maakte dan ook iets van 3x per dag schoon. Ondanks dat het een erg lelijke stad is hebben we het er erg naar ons zin gehad. We wilden namelijk zwemmen en we vonden een prachtig wit schelpen strandje met helder blauw water net buiten de stad. Als je dan ook nog de enige bent die er ligt, dan heb je echt even een geniet momentje. Helaas kon je alleen in het water zwemmen als de kou elke zenuw in je lichaam verdoofd had. Maar gelukkig konden we dan weer lekker opwarmen in het warme weer.

Vanuit Tocopilla zijn we donderdag in de namiddag weer terug gegaan naar Calama waar vandaan we vrijdag de bus pakten naar Salta. De grensovergang is misschien nog wel even de moeite waard om wat korts over te vertellen. Goh wat duurde dat lang zeg!! Op de een of andere manier hadden ze het in Argentinie zo gepland dat alle bussen op het zelfde moment aankwamen.. Eerst een uur in de bus wachten daarna een uur in de rij en vervolgens nog een uur wachten opdat een of andere opa wat verkeerds in z´n tas had zitten, maar dan toch weer niet. :S

Nu zijn we inmiddels aangekomen in El Bolson, een soort van hippy anklave, met veel bioproducten en oude autootjes (waarom heb je ook zo´n nieuwe nodig?). We weten nog niet hoe lang we hier blijven en wat we hier gaan doen maar het is wel super relaxed hier. Morgen weer meer, want we hebben 5000 kilometer in te halen.